Trasa prowadzi przez powstałą w pięćdziesiątych i sześćdziesiątych latach XX stulecia dzielnicę północno-wschodnią miasta. Modernizacja, a następnie przebudowa jego struktury przestrzennej nastąpiła w latach pięćdziesiątych, kiedy Zielona Góra zaczęła spełniać funkcję centralnego ośrodka administracyjnego regionu. W tym czasie dość szybko postępował wzrost jej ludności. W 1946 r.- miasto miało 12 000 mieszkańców, w 1950 r. – ponad 30 000, w 1960 r. – 50 000. Odpowiednio do tej liczby ludności rozwijało się budownictwo, powstały nowe osiedla oraz placówki gospodarcze, kulturalne i usługowe.
Na trasę wychodzimy ze skrzyżowania ul. Kupieckiej z pl. Matejki.
Przy pl. Matejki, u podnóża historycznej Ceglanej Góry, gdzie wzięła początek Zielona Góra, mieści się siedziba Urzędu Wojewódzkiego.

W latach 1957-58 utworzono nową ulicę, łączącą siedzibę WRN z gmachem Komitetu Wojewódzkiego PZPR przy ul. Bohaterów Westerplatte po osi ul. Małgorzaty Fornalskiej, zwanej odtąd popularnie „osią administracji”. Oś przecina park Tysiąclecia.
Park Tysiąclecia powstał w 1966 r. dla upamiętnienia obchodów Tysiąclecia Państwa Polskiego, na terenie dawnego cmentarza grzebalnego, istniejącego tu w latach 1806-1956. Fakt utworzenia Parku upamiętnia głaz z okolicznościowym napisem.
Pierwszym etapem realizacji nowego budownictwa była budowa Osiedla Chrobrego, rozciągająca się w obrębie ul. Mieszka I i ul. Bolesława Krzywoustego. Położone na obrzeżu XIX-wiecznej dzielnicy, dziś al. Niepodległości, blisko centrum, stanowiło zaplecze dla administracji gospodarczej.
Po zachodniej stronie ul. Bolesława Chrobrego stoją budynki zabudowy przy al. Niepodległości, wśród nich kilka domów zabytkowych z pocz. XX w. (nr. 44, 46, 48, 50, 53). Od strony wschodniej monotonny ciąg budynków, pochodzących z połowy lat pięćdziesiątych XX w.
Ul. Stanisława Wyspiańskiego, ograniczająca od północy Osiedle Chrobrego i dalej Osiedle Wazów I stała się, w jej zachodnim odcinku arterią przelotową, po przerzuceniu wiaduktu drogowego nad torami kolejowymi w 1959 r.
Wiadukt łączy ul. Stanisława Wyspiańskiego i dalej ul. Stanisława Staszica, ul. Ludwika Waryńskiego i ul. Lwowską z wylotową w kierunku północy ul. Sulechowską. Ciąg tych ulic to fragment międzynarodowej trasy E14, łączącej kraje skandynawskie z krajami Europy Południowej. Przy wiadukcie od strony zachodniej znajduje się zespół obiektów „Mera-Lumel”, od wsch. Zespół Szkół Elektrycznych przy ul. Bema. W latach sześćdziesiątych wybudowano w Zielonej Górze wiele obiektów szkolnych. Nieco dalej na wsch. od ZSE znajdują się: Liceum Ogólnokształcące Nr 7, Zespół Szkół Samochodowych, a ponadto Zespół Szkół Ekonomicznych przy ul. Długiej, Zespół Szkół Budowlanych przy ul. Botanicznej.

Z okazji zakończenia Międzynarodowego Roku Korczakowskiego (1979) przy ul. Stanisława Wyspiańskiego stanął pomnik Starego Doktora – tak bowiem nazwano znakomitego lekarza – pediatrę, pisarza, publicystę i pedagoga – Janusza Korczaka, który dzieciom poświęcił swój talent i całe swoje życie, walcząc o prawa dziecka do szacunku i miłości.
Pomnik Starego Doktora – pierwszy w Europie – jest dziełem zielonogórskich artystów plastyków: Tadeusza Dobosza i Marka Przecławskiego.
Obok nowych obiektów szkolnych, przy ul. Stanisława Wyspiańskiego usytuowano obiekty sportowe: tuż, za skrzyżowaniem kryta pływalnia, w głębi na tle ściany podmiejskiego lasku Międzyszkolny Ośrodek Sportowy oraz schronisko młodzieżowe.