Od przystanku PKS Gorzeń Górny wracamy się ok. 200 m szosą w stronę Wadowic. Po lewej stronie sklep spożywczo-przemysłowy, po prawej tor kolejowy linii Skawce-Wadowice, w głębi, po drugiej stronie doliny Skawy, Jaroszowicka Góra. W grupie domów przed białą kapliczką spotykamy znaki żółte, za którymi skręt w lewo w boczną drogę. Pomiędzy zabudowaniami (osiedle Kapiniówka) szlak zawraca chwilowo na płd., po czym dąży na zach., krótki odcinek polami. Po prawej zalesiony grzbiet Dzwonka.
Wkrótce dochodzimy do dworku-muzeum Emila Zegadłowicza, gdzie skrzyżowanie ze znakami czarnymi z Wadowic (droga nr 9, od Gorzenia 15 min.).
Turystę zwiedzającego dworek Zegadłowicza w Gorzeniu wita u progu muzeum następująca sentencja: „Złe myśli ostaw diabłu, a pełne pogody serce – na przeciw serca nieś – na strome schody…”
W dniach 4 i 5 VI 1933 r. Wadowice uroczyście obchodziły 25-lecie twórczości Emila Zegadłowicza. Rada Miejska nadała poecie obywatelstwo honorowe, jego imieniem nazwano dawną ulicę Tatrzańską. Odbyła się uroczysta akademia, otwarto wystawę malarstwa i rzeźby regionalnej. W drugim dniu uroczystości wielbiciele talentu Zegadłowicza spotkali się z poetą w jego dworku w Gorzeniu na zjeździe przedstawicieli sztuk pięknych, literatury i prasy. O zmroku na okolicznych wzgórzach zapłonęły ognie sobótek.
Po tej dygresji wróćmy na nasz szlak.
Od skrętu znaków czarnych w kierunku Czartaka – znaki żółte dążą grzbietową ścieżką na zach., po czym obniżają się skrajem rozległych połaci pól opadających na płd. – aż po dolinę Ponikiewki. Z lewej strony widoczny zalesiony masyw Żaru nad Ponikwią.
Powracamy do lasu, kierując się grzbietem ku zach., a następnie łagodnie w dół do przełęczy pod Łysą Górą. W miejscu, gdzie droga trawersom stoku dąży na płd. zach. (ok. 20 min. od Iłowca), skręcamy w prawo, podchodząc w górę do grzbietu i koło niebieskiej kapliczki na drzewie wchodzimy do lasu. Szlak odcinkami pól i lasu podchodzi na zach. i płd. zach. W lesie osiągamy szczyt Łysej Góry (z Iłowca 45 min., z Gorzenia 1 godz. 30 min.).
Stromym uskokiem droga opada na zach. – wchodzimy, na polanę, gazie wkrótce skrzyżowanie ze znakami niebieskimi z Wadowic na Leskowiec (droga nr 5). Od Iłowca 1 godz., z Gorzenia 1 godz. 45 min.
Po skręcie znaków niebieskich w stronę Ponikwi, szlak prowadzi nadal na zach. mieszanymi lasami i przez dwa odcinki pól – na wypiętrzenie niższego szczytu Bliźniaków. Stąd gęstym lasem krótkie zejście na płd. zach. do przełączki z polem, skąd mozolnie i stromo, ściśle, za przebiegiem linii grzbietu, ścieżka wznosi się na główny wierzchołek Bliźniaków zwany także Germadką (564 m). Z Łysej Góry 30 min., Z Gorzenia 2 godz. 15 min.
Z Bliźniaków krótko i stromo obniżamy się na polanę w rzadkim lesie. W prawo na pn. prześwit z widokiem na część Pogórza Śląskiego i szosę łączącą Chocznię z Kaczyną.
Mijamy teraz dość trudne orientacyjnie miejsce. Szlak kieruje się w lewo i początkowo łagodnie, potem coraz stromiej opada na płd. uskokiem grzbietu. W mieszanym lesie ścieżka przechodzi w drogę bitą. Skręcamy łukiem ku płd. zach., a niżej na pn. zach. Po drugiej stronie doliny potoku Choczenka i wsi Kaczyna widoczne stoki Ostrego Wierchu. Droga przechodzi w głęboki parów, którym na pn. obniżamy się w dolinę całego cieku potoku, przecinamy ten potok i obok pierwszych domów wsi Kaczyna i ciekawych wychodni piaskowca (stok z lewej strony) osiągamy szosę Chocznia – Kaczyna.
Szlak biegnie następnie malowniczą doliną na płd. przecinając most na Choczence i doprowadza do przystanku PKS Kaczyna Kamieniołom (od Bliźniaków 30 min., z Iłowca 2 godz., z Gorzenia PKS 2 godz. 45 min.).
Rzeka Choczenka
Od tego miejsca znaki żółte opuszczają szosę, skręcając w prawo ku granicy lasu bukowego. Stromo i mozolnie podchodzimy na stok Ostrego Wierchu, pokonując dwa obszerne zakola. W kierunku płd.zach. wychodzimy na ładną polanę z widokiem na grupę Leskowca (pkt. wysokościowy 504 m).
Grzbietem Ostrego Wierchu szlak łagodnie podchodzi na zach. wśród pięknych okazów starych buków, a następnie trawersuje na płd. zach. stok, powracając wśród mieszanych lasów na grzbiet i szczyt Ostrego Wierchu (z Kaczyny 30 min., z Bliźniaków. 1 godz., z Iłowca 2 godz. 30 min., z Gorzenia 3 godz. 15 min.).
Z Ostrego Wierchu płasko dojście lasem do spotkania ze znakami zielonymi Jaworzyna – Gancarz – Andrychów (droga nr 8). Od tego miejsca opis szlaku żółtego, na odcinku ok. 15 minut, przy drodze nr 8.
Spod szczytu Wapienicy (z Kaczyny 45 min., z Bliźniaków 1 godz. 15 min., z Iłowca 2 godz. 15 min., z Gorzenia 3 godz. 30 min.) szlak żółty skręca w prawo na pn. stromy stok góry. Mieszanymi lasami ścieżka bardzo stromo opada na pn. zach., skręcając następnie na pn. lub pn. zach. Dochodzimy do drogi, a następnie łukiem w lewo do rozwidlenia kilku dróg i małego cieku potoczka (od Wapienicy 15 min.).
Znaki żółte przekraczają potok i kierują nas w lewo na pn. zach. Przez cały garb terenowy wychodzimy na ciekawie krajobrazowo usytuowany pas łąk oddzielających zalesione stoki Wapienicy od pól uprawnych nad Inwałdem.
Wśród łąk i trawiastych grzbiecików szlak schodzi stromo lecz krótko nad małe jeziorko otoczone wychodniami skał wapiennych. Zachowały się tu do dziś tylko fragmenty wapieni, które dawniej intensywnie eksploatowano w tym rejonie. Są to drobnoziarniste wapienie tzw. inwałdzkie.
Szlak biegnie dalej płasko ku widocznym zabudowaniom Inwałdu, łącząc się ze szlakiem czarnym Inwałd-Rzyki (droga nr. 11). Obydwd szlaki schodzą Łagodnie szeroką drogą do widocznego przystanku PKP – w Inwałdzie (z Wapienicy 30 min., z Kaczyny 1 godz. 15 min., z Bliźniaków 1 godz. 45 min., z Iłowca 3 godz. 1 min., z Gorzenia 4 godz.).