W czasach przed pierwszą wojną światową racjonalna gospodarka leśna w Puszczy nie istniała. Niemcy, za czas trzy i półletniej okupacji wycięli i wywieźli z Puszczy około 5.000.000 m3 drewna w trybie pośpiesznej rabunkowej eksploatacji, przez co równowaga utrzymywana tam przez prawa przyrody została zrujnowana. Cała Puszcza uległa zaśmieceniu, a to spowodowało wybuch klęski kornika.Rząd Polski otrzymał w spadku po Niemcach trudne zadanie przywrócenia w Puszczy stanu normalnego, który można było osiągnąć jedynie przez zaprowadzenie w niej dobrej gospodarki, gdyż utrzymanie nadal tego obiektu, jako olbrzymiego rezerwatu było niemożliwe, zaś ekonomicznie — nieusprawiedliwione. Stwarzając w Puszczy obiekt gospodarczy, Rząd Polski mógł mieć na widoku zaprowadzenie w niej jedynie takiej gospodarki, która by miała także wpływ zachowawczy na charakter Puszczy. Toteż zostały przeprowadzone gruntowne studia wstępne oraz badania naukowe, które dały materiał do ułożenia i przyjęcia odpowiedniego planu gospodarstwa.

Jednocześnie szła praca w kierunku zwalczania inwazji kornika i oczyszczenia Puszczy z niebywałej ilości leżaniny, posuszu i odpadków po niemieckiej eksploatacji. Po uporaniu się z tym, przystąpiono do sporządzania planów gospodarczych, opartych na typologii naturalnej. Uporządkowano, urządzono i rozbudowano zakłady przemysłowe, które przerabiały materiał drzewny z etatów planowych ćięć, uporządkowano i rozbudowano sieć kolejek leśnych i innych urządzeń transportowych i technicznych, stworzono sprawną administrację, podjęto pracę około podniesienia zwierzostanu, sprowadzono do Puszczy żubry, łosie, niedźwiedzie i koniki leśne, zajęto się naukową stroną zagadnień zarówno w dziedzinie zachowania charakteru Puszczy, jak i jej użytkowania. Utworzono w Białowieży Ośrodek Leśny Szkoleniowy w celu kształcenia personelu ochronnego w kierunku potrzeb Puszczy. Zamierzenia Administracji Polskiej na przyszłość koncentrują się po ostatniej wojnie w dalszym ciągu w dziedzinach zachowania charakteru Puszczy przez udoskonalenie przyjętego systemu gospodarstwa.
Następnie — dąży się do tego celu przez doprowadzenie do naturalnego ustosunkowania klas wieku i prawidłowego gospodarczo ugrupowania drzewostanów oraz stworzenie z istniejących zakładów przemysłowych czynnika uszlachetniającego produkcję, a przez to wspierającego i uzupełniającego cały plan gospodarstwa leśnego w Puszczy. Instytut Badawczy Leśnictwa, reprezentowany tutaj przez jego białowieski Oddział, jako najważniejsze zadanie, stawia sobie stworzenie z Białowieskiego Parku Narodowego, rezerwatów pomniejszych oraz właściwie zagospodarowanej reszty Puszczy, żywej szkoły leśnictwa, zarówno dla naukowców, jak i szerokich mas leśników praktyków.